Epik High - It's Cold (Ft. Lee Hi)
เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือน เหล่าดอกไม้เบ่งบาน
เมื่อถึงฤดูร้อน ร้อนจนความทรงจำละลายเลือนหาย แต่...
ฤดูทั้งสี่ไม่เหมาะกับฉันตั้งแต่แรก ฉันมันคนเย็นชา
นิสัยโกรธเกรี้ยวราวกับสายลมหน้าหนาวเฉือนผิวบาง ไม่ต้องอธิบายใดๆ ฉันนี่ล่ะคือลมหนาว
สำหรับฉัน หัวใจเย็นชาคือทุกสิ่งของฉัน คือทะเลหนาวจัด
เธอจะรู้เมื่อเธอแล่นเรือบนใจฉัน ไม่ใช่ผืนเกาะหรอก มีแต่ภูเขาน้ำแข็ง
เสียสิ้นจุดมุ่งหมาย ดวงตาถูกแช่แข็ง
เพราะความทรงจำหนาวเหน็บถูกเหยียบย่ำ ฉันจึงได้แต่กรีดร้องไร้เสียง
เดินบนถนนน้ำแข็งเวิ้งว้าง ที่มีแต่ร่องรอยแห่งความเจ็บปวด
หัวใจล่มสลายราวกับหิมะถล่ม เมื่อทำใจได้แล้ว ก็กลับมาเจอคืนไร้แสงเงาเช่นเคย
แม้พระอาทิตย์ซึ่งก็คือเธอจะส่องสว่าง ภูเขาหิมะก็จะไม่ละลายหายไป
ที่นี่หนาวเหน็บ แม้จะเอามือซุกกระเป๋ากางเกงแล้ว
ที่นี่หนาวเกินไป แม้จะกุมมือขึ้นและเป่าลมหายใจแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจฉันถูกแช่แข็งแล้ว ริมฝีปากจึงแตกแห้ง
มีเพียงฉันซินะที่หนาวเหน็บ แม้จะเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้ว
มันหนาวเกินไป แม้อยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจมีรอยแตก แม้จะพยายามปิดบัง แต่สายลมก็เล็ดลอดออกมาเสมอ
แม้ใบไม้ผลิแวะเวียนมาเยี่ยม สำหรับฉันกลับเป็นการเริ่มต้นฤดูใบไม้ร่วง
ความทรงจำหยุดนิ่งที่ฤดูหนาว ฉันขังความอบอุ่นไว้ ภายในผิวแตกกร้านของหัวใจแห้งผาก
ความทรงจำถูกขังในแม่น้ำเยือกแข็ง คอยเกาะกุมฉันไว้ ไม่ปล่อยมือฉันไปไหน
ตั้งแต่ที่รับรู้ความหนาวเย็นของการแยกจาก ฤดูใบไม้ผลิที่มีดอกไม้บานก็ไม่เคยมาเยือนอีกเลย
สำหรับฉัน ดอกซากุระเบ่งบานราวกับเกล็ดน้ำแข็ง ที่นี่หนาวเหลือเกิน
สำหรับฉันแล้ว แสงอาทิตย์สาดส่องราวกับพายุหิมะ มีเพียงฉันที่ยังหนาวเหน็บ
ไม่ว่าสัมผัสอะไร ทุกอย่างก็กลับถูกแช่แข็ง ฉันจึงกลัวที่จะจับมือเธอ
เพราะหากเธอมาชิดใกล้ หัวใจของเธอก็อาจหนาวจนเป็นหวัด
ที่นี่หนาวเหน็บ แม้จะเอามือซุกกระเป๋ากางเกงแล้ว
ที่นี่หนาวเกินไป แม้จะกุมมือขึ้นและเป่าลมหายใจแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจฉันถูกแช่แข็งแล้ว ริมฝีปากจึงแตกแห้ง
มีเพียงฉันซินะที่หนาวเหน็บ แม้จะเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้ว
มันหนาวเกินไป แม้อยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจมีรอยแตก แม้จะพยายามปิดบัง แต่สายลมก็เล็ดลอดออกมาเสมอ
ฉันเย็นชา ราวกับน้ำแข็ง
ฉันเย็นชา ราวกับน้ำแข็ง
ฉันเย็นชา ราวกับน้ำแข็ง
หนาวเหลือเกิน
เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือน เหล่าดอกไม้เบ่งบาน
เมื่อถึงฤดูร้อน ร้อนจนความทรงจำละลายเลือนหาย แต่ที่นี่...
ที่นี่หนาวเหน็บ แม้จะเอามือซุกกระเป๋ากางเกงแล้ว
ที่นี่หนาวเกินไป แม้จะกุมมือขึ้นและเป่าลมหายใจแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจฉันถูกแช่แข็งแล้ว ริมฝีปากจึงแตกแห้ง
มีเพียงฉันซินะที่หนาวเหน็บ แม้จะเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้ว
มันหนาวเกินไป แม้อยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนแล้วก็ตาม
เพราะหัวใจมีรอยแตก แม้จะพยายามปิดบัง แต่สายลมก็เล็ดลอดออกมาเสมอ
**กรุณานำออกไปทั้งเครดิต**
Eng Trans: http://epikhightrans.tumblr.com
Thai Trans: icys-fic.exteen.com
0 comments:
แสดงความคิดเห็น